Jaskra barwnikowa to schorzenie oka, które choć nie jest często diagnozowane, ma kluczowe znaczenie zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów, aby znać jego objawy. Właściwa i wczesna diagnoza tej choroby jest bowiem decydująca dla skuteczności leczenia.
Specyficzność jaskry barwnikowej polega na tym, że jest to odmiana jaskry wtórnej otwartego kąta przesączenia, która jest efektem nieprawidłowości występujących w obszarze dróg odpływu cieczy wodnistej. Charakterystyczne dla tego stanu jest zwiększone ciśnienie w oku. Szczegółowo rzecz ujmując, dochodzi do utrudnienia przepływu cieczy wewnątrzgałkowej z powodu nagromadzenia się cząstek barwnika. Następuje to na skutek produkcji nadmiernych ilości pigmentu przez nabłonek barwnikowy tęczówki.
Wyjaśniając to na prostym przykładzie – w przypadku jaskry barwnikowej mamy do czynienia z sytuacją, gdy ziarna pigmentu zaczynają odklejać się od tylnej części tęczówki i pływać w cieczy wodnistej. W miarę przemieszczania się, osadzają się na różnych strukturach przedniej komory oka, blokując przestrzeń i powodując wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Choroba ta jest zwykle obserwowana u osób w wieku 30-50 lat, przy czym mężczyźni są dwa razy bardziej podatni na jaskrę barwnikową niż kobiety. Warto podkreślić, że rozwój jaskry barwnikowej, podobnie jak każdej innej postaci jaskry, może prowadzić do utraty wzroku.